8η μέρα

Λουκιανού και Χάριτος γωνία

(πάνω στο γραφείο θαρρετά ένα χαρτονάκι: «σελήνη φίλιος»)

-μιά αύρα στα Έπεα πτερόεντα, χρόνια πια, δεν ήταν όμως έτσι-

όταν οι ιστορίες δεν θέλουν να κρατηθούν ούτε από κλωστή

κλείνουν όλα τα μαγαζιά απ’ όπου πέρασες –το κινέζικο μένει, στην πάνω πλατεία του Μαρουσιού-

χρόνια μετά έκλεισε και το Athenian Inn ξενοδοχείο, άφτιαχτο κι αστόλιστο τότε, στη Χάριτος,

έκλεισε κι η μπυραρία στη Σπευσίππου, το Berlin στο Θησείο έπαιζε σπαραχτικά jazz κοιτάζοντας τα πέτσινα σ’ ένα κόκκινο παντελόνι, ωραία τα πέτσινα,

χρήσεις άλλαξαν, μόνο η πόρτα του νεοκλασικού μένει ίδια, και τα σκαλιά- Λουκιανού και Χάριτος, γωνία-

χτες στην τηλεόραση είδα επιτέλους ολόκληρο το «από το χιόνι» του Σωτήρη Γκορίτσα

κείνο το Σάββατο 22 Ιαν. κάποιος στενοχωρήθηκε πολύ όταν έφυγα από τη μέση της προβολής

«εδώ δεν είναι ξενοδοχείο», δεύτερη φορά που τα άκουσα, την επομένη,

κάτω το κεφάλι και στο δρόμο, αναζητώντας πάντα έναν Κέρουακ

νόμισα πως τον βρήκα,νόμισα, Μαρτίνι στις 12 το μεσημέρι? τα μαξιλάρια πάντως στη «Λυκόβρυση» έχουν τα ίδια πάντα μοτίβα, κάτι είναι κι αυτό-

23 και σήμερα
pancakes NYC

*οι ιστορίες δεν είναι ποτέ αυτοαναφορικές.... η οδός Χάρητος έτσι γράφεται, η Χάρις, έτσι γράφεται....*