ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ
Με χώμα και νερό, εφτιάξαν
το κορμί μας.
Με χώμα και νερό, φτιάξαμε
τη ζωή μας.
Και τ' όνειρο ακόμα, νερό
Και χώμα.
Ούτε μια στάλα δεν κοιτάξαμε
τ' αστέρια.
Ούτε μια στάλα δεν απλώσαμε
τα χέρια
στον ουρανό.
Κι ούτε της θάλασσας γυρέψαμε
τα πλάτια.
Πα’ στα κατσάβραχα υψώσαμε
παλάτια.
Καρδιά βουνό.
Δίχως Θεού ματιά και δίχως
ήλιου αχτίδα,
πώς να γυρέψουμε μια θέση
στην ελπίδα !
Καϋμός κρυφός
Γίναμε λάσπη,
νικητές και νικημένοι
κι ούτε κανένας πια για μας
θα περιμένει,
Ζωή στο φως.
10-10-80
Το
ξαναπάντημα
Κάποτε θα χωρίσουμε.
Ή εγώ θα πάω μακρυά
ή εσύ θα φύγεις.
Μα δεν θα είν' το θέλημα
δικό μας.
Άλλοι θα πράξουνε για μας.
Αυτός ο αδυσώπητος ο χρόνος,
ο καταλύτης,
και της φθοράς ο νόμος
ο σκληρός.
Τότε εκείνος που θα φορτωθεί
του χωρισμού το βάρος,
ας την πετρώσει τη γέρικη καρδιά
κι ας περιμένει,
κοιτάζοντας μακρυά.
Κάπου εκεί κατά τη δύση
θάναι το ξαναπάντημα.
Σύντομο θάναι οπωσδήποτε.
Ας περιμένει.
Τερέζα Ρούβαλη - Παπαδόγιαννη
Ιούνιος ή Ιούλιος 1984,
στον θάνατο του άντρα της,
Τάκη Ρούβαλη
